حقوق بشر به معنای امتیازاتی کلی است که هر فرد انسانی طبعا دارای آن است این امتیازات در صورت تحقق، معیار واقعی مشروعیت و ملاک محدودیت اقتدار دولت در قبال افراد است.حقوق بشر که از دو سده پیش به نظامهای موضوعه راه یافته و به دلایلی سیاسی در قالب مفاهیمی انتزاعی بیان شده است در حال حاضر دچار تحولی عظیم گردیده و در نتیجه در مبانی کلاسیک "حاکمیت"دگرگونیهایی پدید آورده است.حقوق بشر به لحاظ سرشتی که دارد، زمان و مکان نمی شناسد و به همان اندازه که نماد گسستن از نظامهای کهنه بشمار آمده،عامل ظهور نظامهای بوده که در خلاصی انسان از پندارهای جزمی و سوق دادن وی به منزلگاه واقعی تاثیری بسزا داشته است. حقوق بشر در این مفهوم مبشر اراده آزاد افراد تواناییهای فطری آنان برای رشد و شکوفایی و یا همانطور که کانت گفته است"رهایی انسان از قیمومت دیگران" بوده است.
)