از یر باز موضوع بزهکاری و رابطه آن با شرایط اقتصادی مورد توجه یزه شناسان بوده است. در نخستین مرحله، پژوهشگران سعی داشتند اثر جرم زای پدیده اجتماعی مزمنی را که فقر و تهیدستی نام دارد مطالعه کنند و طبیعتا مطالعات آنان برروی طبقات محروم و فقیر متمرکز شده بود. اگر بررسی علمی رابطه بین جرم و محیط اقتصادی، همچنان بخش وسیع و مهمی از جرم شناسی را تشکیل می دهد، مطالعه " بزهکاری در جو و فضای بحران اقتصادی" به تدریج اهمیت ویژه ای برای بزه شناسان و اقتصاددانان پیدا کرده است. بحران اقتصادی به عکس فقر پدیده ای است دوره ای که زاییده نارسایی و نابسامانی مقطعی نظام اقتصادی جاری در یک جامعه و کشور می باشد. به هیمن سبب، پژوهشهای زیادی همزمان با دوران بحرانی و یا بعد از انجام گرفته که آماج آنها بیشتر اندازه گیری و بررسی تاثیر این بحرانها بر بزهکاری، به طور کلی، به ویژه بر بعضی از جرائم بوده است
)