بررسی «انشا» و احکام مترتب بر آن از بدو تدوین کتب اصولی از جمله عده‌الاصول شیخ طوسی در قرن پنجم مورد توجه فقها و اصولیین شیعه بوده و در قسمت اوامر و نواهی مورد بحث قرار می‌گرفت. در سیر تطور علم اصول فقهای متاخر «انشا» را با ترکیباتی از جمله «قصد انشا» وارد مباحث فقهی نمودند و متعاقباً با تدوین قانون مدنی این بحث وارد حقوق موضوعه گردید ولی با گذشت بیش از هشتاد سال از تدوین قانون مدنی حقوق‌دانان بحث چندانی در «ماهیت انشا» و تأثیر آن در مباحث حقوقی مطرح نکرده‌اند بنابراین در این نوشتار بر آنیم تا ضمن ذکر درآمدی بر بحث «ماهیت انشا» و تأثیر لفظ بر آن، به بررسی آثار تعیین ماهیت آن در مباحث حقوقی خصوصا در بحث قصد انعقاد معامله و ماده 191 قانون مدنی بپردازیم.
)