Akhund Khorasani and Discovering the Commen denominater in Iranian Constitutionalism

Document Type : Original Article

Author

assistant professor

Abstract

The thought of Iranian Constitutionalism, the rudiments of which was noticed along with Iran and Russia war, was indeed a reaction to the crisis precipitated all over the country. This thought was a route for renovation and rise of Iran. Based on the fathers of Constitutionalism, a facet of the rise and its bases was the endeavor to enter all ordinary people of the country in deciding for the fate of the country. With the rise of Constitutionalism, such a viewpoint was so spread that with the provision of rudiments, some constitutionalists such as Akhund Khorasani and his disciples identified a common denomater for the public based on which they passed the verdict of equality of the public. After the provision of such rudiments, Akhund Khorasani identified the governance in Occultation as taken by the public, therefore authorizing the generic and public affairs to be handled by ordinary people, while such a right was not observed for ordinary people before the Constitutionalism, being the freeheld of the King. Akhund Khorasani also denounced the monopoly of Islamic jurists, i.e. Faqih, in this field and authorized it for the public.

Keywords

Main Subjects

References

  1. منابع:

    1. افلاطون، جمهور، ترجمه فواد روحانی، تهران، بنگاه ترجمه و نشر، 1342
    2. ارسطو، سیاست، ترجمه حمید عنایت، تهران، انتشارات و آموزش انقلاب اسلامی، چاپ سوم، 1371.
    3. اسکینر، کوئینتین، ماکیاول، ترجمه عزت الله فولادوند، تهران، طرح نو، چاپ چهارم، 1380.
    4. ثبوت، اکبر، آزادی و استبداد از نگاه آخوند خراسانی، تهران، نشر وایا، 1395.
    5. خراسانی، محمدکاظم، سیاستنامه، به کوشش محسن کدیور، تهران، کویر، چاپ اول، 1385.
    6. روزنامه انجمن تبریز، تهیه و تنظیم کتابخانه ملی، تهران، 2 جلد، 1374.
    7. روسو، ژان ژاک، قرارداد اجتماعی (متن و در زمینه متن)، ترجمه مرتضی کلانتریان، تهران، آگاه، 1379.
    8. سلطانی، سیدناصر، «مشروطیت و جدال فقیهان در مفهوم نمایندگی»، مجله مطالعات حقوقی دانشگاه شیراز، سال دوم، شماره یک، بهار و تابستان 1389، ص 185-159.
    9. کرمانی، ناظم الاسلام، تاریخ بیداری ایرانیان، به اهتمام علی اکبر سعیدی سیرجانی، تهران، بنیاد فرهنگ ایران و آگاه، 1362.
    10. هابز، لویاتان، ترجمه حسن بشیریه، تهران، نشر نی، چاپ ششم، 1380.
    11. طباطبایی، سید جواد، نظام­های نوآیین در اندیشه سیاسی، تهران، مینوی خرد، چاپ اول، 1393.
    12. طباطبایی، سید جواد، نظریه حکومت قانون در ایران، تهران، مینوی خرد،
    13. مطهری، شرح مبسوط منظومه، ج 1، تهران، حکمت، 1361.
    14. زرگری نژاد، غلامحسن، رسایل مشروطیت (18 رساله و لایحه درباره مشروطیت)، تهران، کویر، 1374.
      1. محمدمهدی شریف کاشانی، واقعات اتفاقیه در روزگار، نشرتاریخ ایران، به کوشش منصوره اتحادیه و سیروس سعدوندیان، چاپ اول، 1362.
      2.  
      3. Jaume, Lucien, Hobbes et Etat représentatif moderne, PUF, (1986).
      4. Rousseau, Contra Social et autres œuvres politiques, Garnier Fréres, (1975).
      5. Schmitt, Carl, La Théorie de la Constitution, Léviathan, PUF, (1995).
      6. Sieyes, Qu'est ce que le Tiers état, edition de Boucher, Paris, (2002).
      7. Hobbs, Leviathan, Edited and abridged with an introduction by John Plamentaz, Collins, (1962).

     

Legal Research Quarterly
Volume 22, Issue 87 - Serial Number 87
December 2019
Pages 225-250

Files

History

  • Receive Date: 18 August 2018
  • Revise Date: 20 October 2018
  • Accept Date: 13 May 2019

Share

How to cite

Statistics