The Effect of Amiabe Resolution of Disputes’ Clauses on Right of Litigation in Iranian and French Law

Document Type : Original Article

Author

Assistant Professor in Faculty of Law and Political Sciences of University of Tehran

Abstract

Nowadays the stipulation of clauses of amiable resolution of disputes, especially mediation and conciliation clauses is a growing trend around the World. But in the French Jurisprudence, the effect of these clauses on right of litigation was unclear for decades. The position of French Jurisprudence in this respect was on change; sometimes it denies any effect for these clauses, then it recognizes the absolute validity for them. Finally in 2003 French Supreme Court recognize the stipulation of these clauses as the obstacle of action and declare the non-acceptance adjudication as the sanction of non-fulfillment of these clauses. Although this decision offered cleare guidance in respect of effect of these clauses, it did not definitely resolve the problem. The controversies continued on the effectivity of these clauses on the incident actions. In accordance to a judgment issued in 2017 by the abovementioned Court, the effect of these clauses is limited to principal actions. Consequently, bring the incident actions in court without the fulfillment of these clauses is no longer limited. Taking into account the fact that Iranian Jurisprudence also hesitates in respect of the effects of these clauses, especially where one of the contracting parties bring the case without the fulfillment of these clauses, the study of nature and effects of these clauses in Iranian Law is necessary. In this Article the effect of these clauses on principal and incident litigations would be studied separately.

Keywords

Main Subjects

References

  1. فهرست منابع

    1. امامی، سیدحسن، حقوق مدنی، جلد 1، تهران، کتابخانۀ اسلامیه، 1378
    2. پژوهشگاه قوۀ قضائیه، مجموعه آرای قضایی دادگاه تجدیدنظر استان تهران (حقوقی) اسفند 1391، تهران، مرکز مطبوعات و انتشارات قوۀ قضائیه، 1393.
    3. پژوهشگاه قوۀ قضائیه، مجموعه آرای قضایی دادگاه تجدیدنظر استان تهران (حقوقی) تیر-مرداد-شهریور 1392، تهران، مرکز مطبوعات و انتشارات قوۀ قضائیه، 1394.
    4. پژوهشگاه قوۀ قضائیه، مجموعه آرای قضایی دادگاه تجدیدنظر استان تهران (حقوقی) مهر-آبان-آذر 1392، تهران، مرکز مطبوعات و انتشارات قوۀ قضائیه، 1394.
    5. پژوهشگاه قوۀ قضائیه، مجموعه آرای قضایی دادگاه تجدیدنظر استان تهران (حقوقی) فروردین، اردیبهشت، خرداد 1393، تهران، مرکز مطبوعات و انتشارات قوۀ قضائیه، 1396.
    6. شمس، عبدالله، آیین دادرسی مدنی، ج 3، تهران، دراک، 1384.
    7. کاتوزیان، ناصر، اعتبار امر قضاوت شده در امور مدنی، نشر دادگستر تهران، 1376

     

    ب: منابع فرانسه

    1)   کتب

    1. Callé, P., et Dargent, L., Code de procédure Civile, Paris, Dalloz, 2017.
    2. Chainais, C., La protection juridictionnelle provisoire dans le procès civil en droits français et italien, Dalloz, préf. S. Guinchard, 2007.
    3. Guinchard, S. et Chainais, C. et Ferrand, F., Procédure civile: Droit interne et droit de l’Union européen, 32e éd. Dalloz, Paris, 2014.
    4. Guinchard, Serge, Chainais, Cécil et al., Droit processuel, Droits fondamentaux du procès, 8e éd., Paris, Dalloz, 2015.
    5. Oppetit, B., Théorie de l’arbitrage, PUF, Paris, 1998.
    6. Terré, F. et Simler, P. et Lequette, Y., Les obligations, Dalloz, Paris, 2005.
    7. Vincent, J. et Guinchard, S., procédure civil, Dalloz, Paris, 2001.
    8. Vizioz, H., Etudes de procédure, Dalloz, Paris, 2011.

     

     

    2) مقالات

    1. Ancel, P., ‘Force obligatoire et contenu oblligationnel du contrat’, RTD. civ., 1999, pp. 669-771.
    2. Ancel, P. et Cottin, M., ‘L’efficacité procédurale des clauses de conciliation ou de médiation’, Recueil Dalloz, 2003, pp. 1386-1391.
    3. Block, G., «La sanction attachée au non-respect d’une clause de conciliation ou de médiation obligatoire», Mélanges R. Martin, Bruylant et LGDJ, 2004, pp.64-73.
    4. Cadiet, L., ‘Liberté des conventions et clauses relatives au règlement des litiges’, Dalloz, Petites affiches, 5 mai 2000, pp. 1-13.
    5. Deharo, G., ‘L’efficacité économique de la clause de médiation’, LPA, 26 oct. 2011, pp. 1-6.
    6. Grignon, D., ‘L’obligation de ne pas agir en justice’, Mélanges Ch. Mouly, Litec, 1998, t. 2, pp. 115-133.
    7. Huchet, G., «La clause de médiation et le traitement de l’urgence», LPA 30 oct. 2008, pp. 1-6.
    8. Jarrosson, C., ‘Note sous cass. 2e éd. civ., 6 juill. 2000’, REV. arb. 2001, p. 749.
    9. Jorgen Peterson, M. E., ‘La mise en œuvre des ADR dans les grands contrats’, Gaz. Pal., 14-15 nov. 2001, Les cahiers de l’arbitrage, p. 42-47.
    10. Kebir, M., 2017, ‘Clause de médiation préalable: inapplication au demandes reconventionnelles’, Dalloz. Actualité, 2 juin 2017, pp. 1-5.
    11. Kebir, M., 2014, ‘Nullité pour vice de forme : caractérisation du grief’, Dalloz. Actualité, 4 décembre 2014, pp. 1-4.
    12. Lagarde, X., ‘L’efficacité des clauses de conciliation ou de médiation’, Rev. arb., 2000, pp. 377-390.
    13. Lagarde, X., ‘Transaction et ordre public’, D., 2000, Chron, pp. 209-220.
    14. Mestre, J. et Fages B., ‘Conciliation au plus haut en faveur… des clauses de conciliation’, 2003, RTD, pp. 294-295.

     

Legal Research Quarterly
Volume 22, Issue 87 - Serial Number 87
December 2019
Pages 203-224

Files

History

  • Receive Date: 31 March 2018
  • Revise Date: 04 November 2018
  • Accept Date: 21 December 2019

Share

How to cite

Statistics