یکی از پدیده های دانش جدید، نوزادی بود که چندی پیش در انگلستان چشم به زندگی گشود و در رسانه های گروهی، کودک آزمایشگاهی نام گرفت. این انسان که قسمتی از راه پیدایش خود را در خارج مسیر طبیعی پیموده است، از ترکیب نطفه زن و شوهری در خارج رحم و پرورش آن تا مدت معینی در داخل لوله آزمایشگاهی و سپس انتقال آن به رحم مادر، پا به عرصه هستی گذارده است.
این حادثه مانند ره آوردهای دیگر علمی، مسائل حقوقی خاصی را بر می انگیزد که طرح آن، در نه در مجموعه های قانون گذاری، نه در نوشته های حقوقی، سابقه ندارد. از آن جهت که اداره و تنظیم این پدیده ها به وسیله مقررات، برای پایداری نظم جامعه ضرروی است، دانش حقوق ناگزیر است حداقل همراه این مسائل نوظهور گام بردارد و یا چون سایه ای آن را دنبال کند.
از این رو مناسب می نماید که به اختصار وضعیت کودک آزمایشگاهی در سیستم حقوقی ایران موضوع بحث قرار گیرد و با آنکه در بین مقررات قانونی نصی در خصوص آن نمی توان یافت، به کمک قواعد و اصول کلی و روح مقررات موضوعه، احکام حقوقی آن استنباط گردد.
)