بدیهی است که جز از طریق تمرین و ممارست، مهارت و تخصص به دست نمی آید. برای آنکه شخصی علاقه مند، نقاش شود، علاوه بر مطالعات و فراگیری اصول ترکیب رنگها و تجسم بعدها و فاصله ها، باید عملاً هم قلم به دست بگیرد و نقاشی کند، تا به تدریج ورزیده شود و بتواند آنچه را که می بیند و احساس می کند بر پرده نقاشی تصویر نماید. فراگیری هر تخصص دیگر نیز به همین ترتیب مستلزم تمرین عملی و تسلط یافتن بر دقایق و ریزه کاری های حرفه به خصوص است. هر پزشک باید عملاً به مداوای بیماران بپردازد، هر مهندس باید عملاً به ساختن مشغول شود و هر داوطلب نواختن موسیقی باید ساعت ها در نواختن ساز مورد علاقه خود تمرین کند تا هریک در رشته مورد علاقه خود به مهارت و استادی برسد.
با توجه به این واقعیات شکی نیست که تعلیم و تربیت هر رشته و حرفه خاص، باید علاوه بر طرح کلیات و اصول نظری، جنبه های علمی کار را نیز برای دانشجو مطرح کند و هرچه بیشتر که ممکن، وسایل ایجاد مهارت و تخصص لازم در دانش آموز و دانشجو را نیز شامل باشد.
عنوان مقاله [English]
The necessity of using the case method in law education
)