توسعه در حوزه فناوری (توسعه تکنولوژیک) ، پیش شرط توسعه اقتصادی و رشد تولید صنعتی کشورهاست. کشورهای در حال توسعه اغلب برای دستیابی به فناوری (تکنولوژی)های پیشرفته دنیا ناگزیر از پیمودن فرآیند انتقال فناوری هستند. تأمین کنندگان این فناوری، اغلب از کشورهای توسعه یافته اند که با تکیه بر موقعیت برتر اقتصادی خود به درج شروط محدود کننده در قراردادهای انتقال فناوری می پردازند. این شروط در بسیاری از موارد، موجب کاهش کارایی و مطلوبیت فناوری وارد شده برای طرف های تحصیل کننده فناوری و یا وابستگی فنی آن ها می گردد. کشورهای در حال توسعه برای تقویت موضع خود در برابر تأمین کنندگان، علاوه بر تدوین قوانین ملی، نسبت به تنظیم مجموعه مقررات رفتاری بین المللی در خصوص انتقال فناوری با آنکتاد هم گام شدند. اهداف اصلی ایجاد این سند عبارت بودند از: تقویت قدرت چانه زنی کشورهای در حال توسعه، ممنوعیت استفاده از شروط تجاری محدودکننده، تشویق جریان آزاد اطلاعات در حوزه فناوری، تقویت و توسعه توانایی های فنی کشورهای در حال توسعه و تأمین منافع مشروع کشورهای توسعه یافته. بحث و مذاکره در خصوص ایجاد این سند بین کشورهای مختلف شرکت کننده در مذاکرات حدود دو دهه ادامه داشت و هنوز هم منجر به توافق نهایی نگردیده است. در این مقاله، اصول و قواعد عمده این سند که زیرساختهای انتقال فناوری را تشکیل می دهند مورد مطالعه قرار گرفته است، با این هدف که دانش پژوهان و کلیه دست اندرکاران انتقال فناوری از آن بهره مند شدند.
)