بحث اصالت در قرارداد و عدم آن یکی از مباحث مهم حقوقی است. این امر سبب می شود که شخص اصیل در قرارداد صاحب حق و تکلیف و با تعهدات قراردادی گردد. چون امروزه یکی از رایج ترین شیوه انعقاد قرارداد در عرصه تجارت انعقاد آن از طرف نمایندگان تجاری است. لذا در مواقعی که نماینده ای قراردادی می بندند، اینکه به چه شیوه ای اقدام کند؛ به عبارت دیگر آیا به نام موکل خود اقدام کند و یا نکند آثار حقوقی خاصی بر این عمل حقوقی مترتب می شود. لذا در این حالت اگر عاقد در قرارداد نام اصیل خود را ذکر کند عاقد یک نماینده بیش نبوده و وظایف حقوقی متوجه اوست و همچنین مستحق به حقوق قراردادی نمی شود. لذا در این حالت بررسی اینکه در حقوق کامن لا چه شخصی و در چه صورتی اصیل است و در چه صورتی اصیل نیست، جالب به نظر رسید، لذا سعی شده است این تئوری تا حد ممکن معرفی و تا حد مختصری با حقوق ایران مقایسه شود.
)