از آنجا که بقای نظم در جامعه بین المللی مستلزم احترام به منافع کل آن جامعه ، یعنی رعایت مقررات حقوق بین الملل است، گستردگی قلمرو قضایی دادگاههای بین المللی ،در استحکام پایه های اساسی آن نظم تاثیر بسیار دارد؛زیرا حل و فصل اختلافات بین المللی در این دادگاهها موجب می گردد تا تفسیر و اجرای مقررات بین المللی تابع اصولی منظم و منطقی گردد. بدیهی است که در اینگونه موارد اقامه دعوا در دادگاهی از پیش بنیاد گذاشته شده، که صلاحیتهای آن در سندی اساسی تنظیم شده باشد، از توسل به محاکم داوری بین المللی که به تناسب هر اختلاف صورت و ماهیتی متفاوت پیدا می کند آسان تر است و با فنون و روشهای حقوقی سازگار تر. با این وصف چون در داوری به برابری و حاکمیت دولتهای طرف اختلاف اهمیت زیادتری داده می شود، آیینهای داوری از آیینهای قضایی به معنای خاص کلمه اقبال بیشتری داشته اند. به همین سبب، برای کسانی این اندیشه پدید آمده است که "دادگستری" کار آن ارگانیزمهایی است که پیش از بروز اختلاف میان دولتها بر مبنای اصولی ثابت بنیاد گذاشته شده باشندو نه آن ارگانیزمهایی که فقط برای حل یک اختلاف یا دسته ای از اختلافات بوجود می آیند و پس از صدور حکم درباره آن اختلافات از میان می روند.
)