تحولات مربوط به سیستم امنیت دسته جمعی در دوره بعد از جنگ سرد

منظور از سیستم امنیت دسته جمعی یک سیستم نهادی منطقه ای یا جهانی است که به موجب یک معاهده چندجانبه بین المللی تاسیس یافته و بر اساس آن دولتهای عضو سیستم موافقت می کنند که با متجاوز بطور دسته جمعی مقابله کنند بنابراین هدف اولیه سیستم امنیت دسته جمعی اقدام علیه استفاده کننده غیر مشروع از زور در داخل یک سیستم امنیت دسته جمعی می باشد و نه اقدام علیه تهدید خارجی. همین خصیصه سیستم امنیت دسته جمعی را از اتحادیه های نظامی، که معمولا جهت مقابله با تهدید خارجی تاسیس می شوند، متمایز می سازد البته تصریح این نکته را ضروری می داند که با وجود نفی استفاده غیر قانونی از زور، معمولا سیستم امنیت دسته جمعی توسل به زور مشروع را نفی نمی کند بدین معنی که دولت قربانی دارای حق است تا زمانی که سیستم امنیت دسته جمعی به کار نیافتاده از خود دفاع مشروع کند. سیستم امنیت دسته جمعی مندرج در منشور، یک سیستم امنیت دسته جمعی جهانی است زیرا کلیه دولتهای دنیا، به جز موارد معدودی مثل سویس و ناورو، عضو این سیستم امنیت دسته جمعی هستند