اعتبار شرط ازدواج مجدد،به عنوان یک عمل حقوقی، همواره مورد اختلاف فقیهان و حقوقدانان بوده است. عده ای این توافق را به دلیل سلب حق به طور کلی و مخالفت با قواعد آمره، نامشروع تلقی می نماید. برخی دیگر ، تعهد مبنی بر اسقاط حق ازدواج مجدد را به سوی مرد، الزام آور می دانند. در این پژوهش، با تبیین هر دو دیدگاه ، با استناد به برخی از سوی مرد،الزام آور می دانند. در این پژوهش، با تبیین هر دو دیدگاه، با استناد به برخی مبانی حقوقی و با تاکید بر مصلحت اجتماعی خانواده و تفسیر نوینی از نقش زن در زندگی مشترک اعتبار این شرط در قالب یک قرارداد خصوصی که مخالف صریح قانون نیز تلقی نمی گردد، برای دوران زوجیت اثبات می گردد. در خصوص آثار حقوقی این شرط ، با لحاظ اهمیت تخلف از این شرط و با عنایت به لزوم ضمانت اجرایی موثر، نظریه بطلان مجدد اقوا دانسته شده و هم چنین، نظریه ، حق فسخ خالی از وجه تلقی نگردیده است
)