سیستم حقوقی ملل متحد، با مجموعه ای از قواعد که شرایط وجودی، ترکیب و کار آن سیستم را تعیین می کند، به نظم درآمده است. از این رو، سازمان ملل متحد نهادی است که کار اساسی آن ایجاد نظم در جهت استقرار تمدنی بین المللی است. اما از آنجا که این تمدن باید پاسخگوی آرمانی ثابت باشد و این آرمان عناصری دارد که باید تابع نظم و انضباطی معین شوند، در منطق ملل متحد، ارزشهای اقتصادی و اجتماعی و فرهنگی یا انسانی در کنار هم قرار نگرفته، بلکه طبقه بندی شده اند و در نتیجه سلسله مراتبی از ارزشهای تمدن در نظم ارزشی این سیستم به وجود آورده اند. آرمان بشریت که آرمان تمدن از آن نشات گرفته است، تعیین کننده خطوط راهنما و اصول حاکم بر این سازمان است. علاوه بر این طبیعت سازمان ملل اقتضا دارد که مقررات اساسی سیستم جهانی، ترجمان عدالتی باشد که با ساخت درون اجتماعی آن سازگار باشد. این عدالت طبیعی، عدالتی مبتنی بر مبادله که بر روابط فردی دولتهای دارای حقوق برابر حاکم می شود نیست؛ بلکه عدالتی توزیع و عدالتی اجتماعی است. عدالت توزیعی روابط سازمان را با اعضا و عدالت اجتماعی روابط اعضا را با سازمان تنظیم می کند.
)