تعلیق در اجرای مجازات بیانگر نوعی نرمش در سیاست جزایی دولتها و ارفاق و شفقت در قبال بعضی مجرمان به شمار می رود و از گذشته ای نه چندان دور فکر و اشتغال خاطر نظریه پردازان اخلاق، حقوقدانان و دست اندرکاران مسائل جزایی را به خود گرایانده است. نسبت به مجرمان چه سیاستی می توان در پیش گرفت؟ سیاست "ساقه های عطوفت" یا سیاست "خوشه های خشم"؟ پاسخ به این پرسشها مستلزم شناخت شخصیت مجرم است تا بتوان برخوردی مناسب با او به عمل آورد. به علاوه، بررسی وضع اجتماع و مسائل دیگر مورد بررسی قرار گرفته اند. از این نهاد انتظار می رود که در دل حقوق جزایی که طبق سنتی دیرپا همچنان سرکوبگر عمل می کرده است، حقوق جزایی تعدیل یافته تر حتی انسانی تر قانونگذاری کند. با این بازگشت به جامعه نفعی است که بنیاد و انگیزه واقعی چنین تعلیقی به شمار می رود، منافع تعلیق در اجرای مجازات نسبت به جامعه و نیز پیشگیری از تکرار جرم مباحثی هستند که نباید از نظر دور داشت.
)