گفته می شود که مطالعه مجنی علیه یک زمینه جدید است. بیست سال پیش مشکل می نمود که یک واحد تحقیقات جرم شناسی (اداری، تخصصی، غیرانتفای یا غیر آن) یا یک گروه تحقیقی یافت که در زمینه مجنی علیه جرایم مشغول فعالیت باشد، یا زیان دیدگان از جرم {یا مجنی علیه یا قربانیان و بزه دیدگان} را به خاطر یک ارتباط اساسی با این موضوع مورد ملاحظه قرار داده باشد به جز این که مجنی علیه یک محصول ناراحت کننده عمل مورد مطالعه – یعنی مجرمیت- بود. برای دست اندر کاران اداری {متصدیان امور}، مجنی علیه صرفا یک شاهد برای پرونده مطروحه در دادگاه بود و برای محققین نیز بزه دیده یا به کلی فراموش شده بود یا از آن به عنوان یک منبع اطلاعاتی درباره جرم و مجرمین{آن هم در حد رفع نیاز مراجع دست اندر کار قضایی یا پلیس} استفاده می شد. تا همین اواخر کمبود شدید اطلاعات درباره بزه دیدگان از جرم وجود داشت و حتی اطلاعات موجود در زمان حال هنوز نسبتا ناقص و محدود به جرایم معین و غالبا به نوع معینی از مجنی علیه است {مثل تجاوز به عنف یا سرقت از منزل}.
)