حق حیات بنیادین ترین حق انسانی است. دیگر حقوق پیش بینی شده در اسناد بین المللی حقوق بشر متوقف بر حق حیات است. اهمیت این حق تا بدانجا است که حتی در شرایط اضطراری نیز نمی توان آن را نقض کرد. در حقیقت به تصریح بخش دوم ماده 4 میثاق حقوق مدنی سیاسی حتی در موارد اضطراری کشورها نمی توانند به بهانه اینکه حیات و بقا ملت در معرض تهدید است حق حیات افراد را نقض کنند. ماده 6 میثاق حقوق مدنی سیاسی به تفصیل از حق حیات سخن می گوید: 1. حق حیات از حقوق ذاتی شخص انسان است. این حق بایستی به وسیله قانون مورد حمایت قرار گیرد. هیچ کس را نمی‌توان بدون مجوز و به طور خودسرانه از زندگیش محروم کرد. 2. در کشورهایی که مجازات اعدام لغو نشده است صدور حکم اعدام فقط در مورد مهم ترین و جدی ترین جنایات بر طبق قانون لازم‌الاجرا در زمان ارتکاب جنایت که آن هم نمی بایستی با مقررات این میثاق و کنوانسیون‌منع و مجازات جرم کشتار دسته‌جمعی در تعارض باشد. اجرای این مجازات تنها به موجب حکم قطعی صادره از دادگاه صالح می تواند صورت گیرد. 3. در مواقعی که سلب حیات جرم کشتار دسته‌جمعی را شکل می دهد، فرض بر این است که هیچ یک از مقررات این ماده به هیچ کدام از کشورهای عضو این میثاق اجازه نخواهد داد که به به هیچ نحو از هیچ یک از تعهدات و الزامات خود که بر اساس مقررات کنوانسیون‌منع و مجازات جرم کشتار دسته‌جمعی به عهده گرفته اند، انحراف ورزند. 4. هر محکوم به مرگ حق در خواست عفو یا تخفیف مجازات خواهد داشت. عفو عمومی فردی و یا تخفیف مجازات اعدام در تمام موارد می تواند اعطا شود. 5. حکم اعدام نسبت به جرائم ارتکابی توسط افراد کمتر از 18 سال صادر نمی‌شود و در مورد زنان باردار اجرا نمی گردد. 6. هیچ یک از مقررات این ماده برای تأخیر یا منع الغای مجازات اعدام از طرف دولت‌های عضو میثاق حاضر قابل استناد نیست.
)