در معاملات اعتباری ممکن است فروشنده برای اخذ ثمن با مشکلاتی نظیر امتناع خریدار از پرداخت ثمن مواجه شود. قانون گذار برای تضمین پرداخت ثمن مکانیسم موفقی را پیش بینی نکرده است. به همین خاطر فروشندگان سعی در استفاده از شرط حفظ مالکیت در عقد بیع دارند. شرط حفظ مالکیت شرطی است که به موجب آن انتقال مالکیت مبیع منوط به پرداخت ثمن می شود. این شرط مستلزم دخالت طرفین در زمان انتقال مالکیت مبیع است. در این مقاله خواهیم دید که طرفین حق دارند سرنوشت زمان انتقال مالکیت مبیع را خود تعیین کرده و به این وسیله شرط حفظ مالکیت را در عقد بیع درج کنند. و همچنین ماهیت و آثار این شرط بر اساس حقوق ایران و با الهام از حقوق انگلیس نیز بررسی می شود. شرط حفظ مالکیت یک شرط تعلیقی است که باعث تعلیق انتقال مالکیت می شود. این شرط علیرغم یک دیدگاه در حقوق انگلیس باعث نمی شود مبیع در وثیقه ثمن قرار گیرد. بلکه فقط انتقال مالکیت را به تأخیر می اندازد. این تعلیق باعث تضمین پرداخت ثمن می شود، به این صورت که خریدار می داند تا وقتی که ثمن را نپردازد مالک مبیع نخواهد شد. پس اقدام به پرداخت ثمن می کند. اگر خریدار ثمن را به موقع نپردازد؛ فروشنده می تواند بیع را فسخ کند.
)