در این مقاله به تحلیل و نقد دکترین هایی خواهیم پرداخت که سعی نموده اند حق بر محیط زیست سالم را در زمره ی حقوق جمعی قرار دهند یا در نهایت آن را به یکی از حقوق فردی فرو کاهند. با بررسی هر یک از نظریاتی که صاحبان این حق را به جامعه یا فرد فروکاسته اند، می توان نقاط قوت و ضعف آن ها را نشان داد. فرض اساسی این مقاله بر این مبنا استوار است که با ملی شدن حق بر محیط زیست در حقوق عمومی داخلی و با توجه به ویژگی های ممتاز این حق در مقایسه با سایر نسل های حقوق بشری، باید ماهیت استقلالی و ویژه ای برای آن در پرتو مفهوم اکوسنتریسم حقوقی متصور شد.
)