بررسی اصول مربوط به شورای محلی در قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران حاکی از آن است که این نظام همواره با چند ویژگی مهم شناخته شده است.نخست شوراهای محلی نهادی برای نظارت بر ارداه ی امور محی بر اساس مقتضیات محلی اند. دوم، این نهاد از اختیار لازم برای تصمیم گیری و مقررات گذاری در جارچوب محدوده ی مورد عمل برخوردار است. دستاورد این مقاله آن است که شوراهای محلی در حالی که نهادی برای ادراه ی محل بر اساس مقتضیات محلی اند اما نهادی از جنس حاکمیت مردمی نظام اند و مربوط دانستن آن ها به حوزه هایی غیر حاکمیتی و محول نمودن وظایف تصدی بر آن ها خلاف منطق حقوقی قانون گذار اساسی است. از این نظر شوراهای محلی در عین دارا بودن مشخصات ارکان اصلی اداره ی امور کشور با رویکرد محلی به اداره ی امور محدوده های مرتبط بر اساس مقتضیات محلی می پردازند و لذا باید از اختیارات لازم جهت اداره ی امور محلی برخوردار باشند.
)