آنچه به نام قلمرو همگانی در اندیشه های سیاسی متاخر از آن یاد می شود فضایی است که سامان های بنیادی حقوق بشر از قبیل آزادی، برابری و دموکراسی از ارکان آن به شمار میرود. اما این حوزه در طول تاریخ در برگیرنده ی مفاهیم ارزشی فوق نبوده است. در این مقاله درصدد تبیین ارکان فضای عمومی افلاطونی هستیم. فیلسوفی که سامان بخشی جامعه را از طریق نظام تعلیم و تربیت دنبال می کرد تا زندگی نیک را در دولت نیک فراهم سازد. سیلان فکری این اندیشمند باستان دست یابی به قصد واقعی وی را کمی دشوار می سازد. به هر رو از میان مکتوبات متعدد وی سه کتاب ارزشمند"جمهوریت ""سیاست" و "قوانین" مورد بررسی قرار گرفته است.
)