چالش‌های حمایت اجرایی از سازش‌نامه‌های منعکس در رای داوری با مطالعه تطبیقی در کنوانسیون نیویورک 1958

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 استادیار، دانشکده حقوق و علوم سیاسی، دانشگاه فردوسی مشهد.

2 دانشجوی دکتری حقوق خصوصی، دانشکده حقوق علوم و سیاسی، دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران

10.29252/jlr.2021.185350.1727

چکیده

سازش به عنوان یکی از روش‌های شناخته شده و با سابقه حل و فصل اختلاف، بر خلاف داوری و دادرسی، در عرصه بین‌المللی فاقد وصف لازم الاجرا بوده است. حتی تصویب کنوانسیون سنگاپور در خصوص ساز‌ش‌نامه‌های تجاری بین‌المللی حاصل از میانجی‌گری نیز به دلیل جوان بودن و تعداد کم اعضاء هنوز نتوانسته نقیصه مهم سازش یعنی فقدان الزام اجرایی را رفع نماید. لذا همانطور که سابقاً مرسوم بوده است، یکی از روش‌های اعطای الزام اجرایی به سازش‌نامه، درج آن در رای داوری است تا بتوان از حمایت‌های اجرایی مربوطه از جمله تسهیلات کنوانسیون نیویورک به عنوان یک معاهده معتبر و دارای اعضای متکثر استفاده نمود. از طرفی به دلیل توافقی بودن روش سازش و ترافعی بودن روش داوری، در امکان اعمال حمایت‌های اجرایی بر سازش‌نامه‌های منعکس در رای داوری سوالات و مشکلاتی مطرح می‌شود. معضلات و مشکلات موردنظر به شرح ذیل در مقاله حاضر مورد بررسی و تدقیق قرار گرفته است: «احتمال عدم وجود توافق نامه داوری»، «فقدان اختلاف میان طرفین»، «امکان نقض حق دفاع طرفین دعوا»، «تجاوز از حدود اختیارات داوران»، «امکان عدم وجود محل صدور در آراء داوری حاوی سازش» و «فقدان برخی از استانداردهای رای از جمله استدلال». درنهایت این مقاله به این نتیجه نائل آمده است که قطعاً نمی‌توان اجرای اجباری رای داوری منعکس‌کنندۀ سازشمیان طرفین را وفق مقررات داوری ایران و کنوانسیون نیویورک تضمین قطعی نمود اما با رعایت ملاحظاتی در فرایند رسیدگی، امکان افزایش احتمال اجرای چنین سازش‌نامه‌ای وجود دارد.

کلیدواژه‌ها

موضوعات


عنوان مقاله [English]

Challenges of Executive Support for Settlement Agreements Reflected in Arbitration Award with a Comparative Study in the New York Convention 1958

نویسندگان [English]

  • Reza Maboudi Neishabouri 1
  • Seyed Alireza Rezaee 2
1 Assistant Professor of Law Ferdowsi University of Mashhad
2 Ph.D. Candidate of Private Law, Ferdowsi University of Mashhad
چکیده [English]

Mediation, as one of the well-known and old methods of dispute resolution, unlike arbitration and litigation, does not have enforceable results in international cases. Notwithstanding of the ratification of the United Nations Convention on International Settlement Agreements Resulting from Mediation, due to its young age and a small number of members, it has not yet been able to overcome the important shortcoming of Mediation, namely the lack of compulsory enforceability. So one way to give enforceability to a settlement is to insert it into an arbitration award so that the executive support of the New York Convention can be exploited. On the other hand, due to the consensual nature of the mediation and the adversarial nature of the arbitration, there are questions and problems with the possibility of applying the New York Convention to the conciliations reflected in the arbitration award. These problems are mentioned in these clauses in the present article: "possibility of the non-existence of arbitration agreement", "lack of dispute between the parties", "possibility of violation of the defense rights of the parties ", and "exceeding the limits of the arbitrators' authority", "lack of seat for an arbitral award", "lack of some arbitration standards, including reasoning". Finally, this article concludes that it is certainly not possible to guarantee the enforcement of an arbitration award that reflects conciliation between the parties under the New York Convention, but it is possible to increase the chance of enforcement of such an arbitration award by applying some considerations in the proceedings.
 

کلیدواژه‌ها [English]

  • "Mediation"
  • "Arbitration"
  • "New York Convention"
  • "Arbitration Agreement
  • Right of Defense of Parties"