دولت اداری تنظیمی از مفاهیم نوظهوری است که با رشد و توسعه دولت در عصر مدرن شکل گرفت. در این دولت به منظور خط مشیگذاری و اجرایبهینه سیاستها به نوعی کارکردهای سه گانه قوا، در اختیار نهادهای تنظیمی قرار گرفته است. از منظر برخی متفکران حقوق اساسی، بروز دولت اداری تنظیمی معادل تفکیک قوا به مفهوم جدید آن است که با گذار از مدل کلاسیک آن و ظهور نهادهای تنظیمی بهعنوان قوه چهارم به هسته اصلی تفکیک قوای جدید میرسیم اما برخی دیگر مدل تفکیک قوای مدرن را از آنجا که منجر به بروز مشکلات جدی در نظامهای حقوقاساسی میشود، نپذیرفته و سعی در بازسازی و احیای مدل سنتی تفکیک قوا نمودهاند. لذا در این پژوهش برآنیم با مطالعه حکمرانی تنظیمی و شناسایی عناصر و مؤلفههای آن، تحول تفکیک قوا و چالشهای پیش روی آن را با ظهور این حکمرانی مورد بررسی و واکاوی قرار دهیم.