سواره‌نظام بابلی در ارتش هخامنشی: تحلیل یک سند بابلی درباره زمین اسب (UCP 9, 275-277)

نویسنده

استادیار دانشکده ادبیات و علوم انسانی (گروه تاریخ) دانشگاه تهران

چکیده

یکی از شیوه‌های اصلی هخامنشیان برای تسلط و بهره‌برداری از ساتراپی بابل، واگذاری زمین بود که نخستین شاهان هخامنشی گسترش دادند و به‌ویژه در متون دوره‌های متأخر عصر هخامنشی به خوبی مستند شده است. مقاله حاضر ضمن ویرایش و ترجمه یک سند حقوقی به زبان اکدی، به زمین‌های اسب در دوره هخامنشی می‌پردازد. برای تأمین و تجهیز نظامیان، حکومت هخامنشی زمین‌هایی را واگذار می‌کرد که بسته به نوع خدمت مورد مطالبه زمین‌های کمان، ارابه و اسب نامیده می‌شدند. سند حاضر جنبه‌های خاص این نظام را روشن می‌کند: اقطاع‌داران بر خلاف دوره‌های گذشته در بین‌النهرین می‌توانستند برای انجام خدمت اجیر استخدام کنند. به‌علاوه، فهرست یگانه‌ای از تجهیزات سواره‌نظام در این سند به جا مانده است. مطالعه تطبیقی با نظام ایلکو در دوره بابلی قدیم تداوم و تحولات زمین‌داری نظامی را نشان می‌دهد. سند مورد مطالعه از آرشیو خانواده معروف موراشو است و تحلیل آن نقش این خانواده را در اداره زمین‌های اقطاعی و جمع‌آوری مالیات آشکار می‌سازد. احتمالاً به دلیل تعارض با منافع دراز مدت حکومت، فعالیت‌های اقتصادی این خانواده به ناگهان متوقف شد.

کلیدواژه‌ها

عنوان مقاله [English]

1

فایل ها

هم رسانی

ارجاع به این مقاله

آمار