این مقاله که متضمن مطالعه تطبیقی میان حقوق شرکت های انگلستان و ایران است در صدد پاسخگویی به این سوال است که چرا از بین اکثریت و اقلیت سهامداران تنها اولی قدرت تصمیم گیری نهایی در امور مربوط به شرکت را دارد. در این بین سه نظریه مهم سیاسی، اقتصادی و حقوقی که در حقوق این دو کشور برای توجیه حاکمیت اکثریت در شرکت های سهامی ارایه شده اند نیز مورد بررسی قرار خواهد گرفت. علیرغم اشتراک در مبانی توجیهی قاعده اکثریت، این دو کشور در انتخاب مدل حکومت شرکتی خود متفاوت رفتار کرده اند. اولی عضو عمده مدل حکومت شرکتی انگلیسی / آمریکایی است، حال آنکه دومی از مدل اروپای قاره ای تاسی نموده است. مقاله حاضر با مطالعه زمینه های فرهنگی، سیاسی و اقتصادی موجود، به این سوال که چرا این دو کشور در انتخاب مدل حکومت شرکتی خود متفاوت عمل کرده اند، پاسخ می دهد.
)