معمولا و به طور سنتی تمایل حقوقدانان معطوف به آن بوده است که نظامهای عدالت کیفری را در قالب خانواده های حقوقی کاملا مشخص و تعریف شده ای، از قبیل کامن لا یا حقوق نوشته ، که به ترتیب بر مدل ترافعی و مدل تفتیشی مبتنی می باشند، قرار دهند و برای هر یک ویزگیهای کاملا متمایزی قائل شوند. لیکن تشابه نظامهای حقوقی دنیا به نمونه هاب خالص و سنتی روز به روز کمتر می شود و روند اقتباس از سایر سیستمها و پیوند بین آنها به حدی رسیده است که سیستمهای موجود در دنیا"تلفیقی" و برخوردار از ویژگیهای مختلف و چه بسا متمایزی از سیستم های سنتی می باشند. این روند پیوند و تلفیق بین سیستمهای رو به تزاید است
)