مطالعه تطبیقی نقض قابل پیش بینی قرارداد در کنوانسیون بیع بین المللی کالا و نظام های حقوق ملی

نویسندگان

1 استاد یار گروه حقوق دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه تربیت معلم تهران.

2 دانشجوی کارشناسی ارشد تجارت بین الملل دانشکده حقوق دانشگاه شهید بهشتی.

چکیده

هدف اولیه طرفین قرارداد، علی الاصول، اجرای قرارداد است ولی ممکن است بنا به دلایل یکی از طرفین یا هر دوی آن ها، قرارداد را نقض کنند؛ این نقض ممکن است به سبب احراز عدم اجرای قرارداد در موعد قرارداد یا قبل از آن باشد. که اولی را نقض قطعی یا محقق و دومی را نقض قابل پیشی بینی یا متوقع گویند؛ نقض قرارداد بسته به اهمیت و اساسی بودن آن، می تواند برای متعهدله حق تعلیق یا حق فسخ قرارداد را ایجاد نماید. با وجود این که نهاد "نقض قابل پیش بینی " ریشه در حقوق انگلستان دارد اما در کنوانسیون بیع بین الملل به طور منظم و کامل تری در مواد 71،72،73 وارد شده است. اگرچه این نهاد حقوقی به عنوان یک قاعده مسلم و مدون در نظام حقوقی ما پذیرفته نشده است ولی به نظر می رسد که بتوان نهاد حاضر را تحت "لزوم رعایت حس نیت" به عنوان یکی از منابع تعهدات متعاقدین و با وحدت ملاک از برخی مواد قانونی نظیر مواد 237،238،422 قانون تجارت مورد پذیرش قرار داد.

کلیدواژه‌ها


عنوان مقاله [English]

A Comparative Study of Foreseeable Breach of Contract in the Convention on the International Sale of Goods and National Legal Systems