مطابق فناوری فقها ، مستاجر، شمان عین مستاجره نیست مگر در صورت تعدی یا تفرط.عبارت شهید در لمعه این است "ولایضمن المستاجر العین الا بالتعدی او التفریط" و محقق در شرایع گوید: " والعین المتاجره امانه فلایضمنها المستاجر الا باالتعدی اوالتفریط" و صاحب جواهر بر این حکم دعوی اجماع کرده است.ظاهرا عبارت فقها و همچنین قانون مدنی در ماده یاد شده ناظر به مواردی است که در عقد اجاره،شرط ضمان مستاجر نشده باشد. اما اگر در عقد، شرط شود که مستاجر بدون تعدی و تفریط نیز ضامن عین مستاجره باشد باشد ، چه حکمی دارد و آیا چنین شرطی صحیح و موثر و لازم الوفا است یا نه؟ قانون مدنی به این مساله پاسخی نداده و در آرای دیوان کشور نیز تا آنجا که امکان بررسی بود، مساله مطرح نشده است. نباید پنداشت که ماده 493 قانون مدنی، اطلاق داشته و شامل مورد اشتراط ضمان مستاجر در عقد نیز می گردد. به این معنی که بر اساس اطلاق ماده، مستاجر، حتی در صورت شرط ضمان نیز ضامن نیست.
)