از زمان تشکیل سازمان ملل متح تلاشهایی برای محدود کردن سلاحهای هسته ای صورت گرفته که در قالب موافقتنامه های دو یا چند جانبه تبلور یافته اند. آنچه در این زمان در خور توجه است ماهیت دوجانبه بعضی از این معاهدات است که بعدا با پیوستن بسیاری از دولتها به آنها به صورت توافق جمعی ظهور نموده اند هدف دولتها ایالات متحد آمریکا و اتحاد جماهیر شوروی سابق در انعقاد این معاهدات و بخصوص معاهده 1968 منع گسترش سلاحهای هسته ای آن است که "باشگاه هسته ای" را از نفوذ دولتهای ثالث مصون نگاه دارند و مانع از آن شوند که اینان جواز ورود به آن را کسب کنند، تا اینکه سرانجام با ایجاد توازن در قدرت موجود هسته ای به زعم خود صلح و امنیت را بر پهنه گیتی مستولی گردانند. این هدف که قبل از هر چیز منافع آنها را تامین می کند، نه تنها فنون و روشهای شکلی مربوط به انعقاد معاهدات را متحول نموده، بلکه اصل اساسی حاکم بر تعهدات بین المللی یعنی برابری در حقوق را دگرگون نموده است
عنوان مقاله [English]
The novelty of the "Treaty on the Non-Proliferation of Nuclear Weapons" in the realm of international law
)