رژیم بین المللی حاکم بر مسئولیت مدنی ناشی از آلودگی نفتی، نخستین بار با تلاش های "IMO" در سال 1969 با تصویب کنوانسیون بین المللی مسئولیت مدنی ناشی از آلودگی نفتی ایجاد گردید. این کنوانسیون مبتنی بر اصول بود که در آن زمان حاوی نوآوری هایی بود، از جمله اصل تحمیل مسئولیت بر شخص خاص، اصل محدودیت مسئولیت و غیره. همین امر موجب گردید که از این اصول در سایر کنوانسیون های بین المللی ناظر بر مسئولیت مدنی اقتباس شود. گرچه " CLC"1969 موفقیت های فراوانی داشت، ولی ایراداتی بر آن وارد بود و از کاستی هایی رنج می برد که اغلب آن ها در پروتکل 1986 اصلاح گردید. البته از آن جا که شرط اجرایی شدن پروتکل، الحاق دولت آمریکا به آن بود و این کشور پروتکل را نپذیرفت لذا اجرایی نشد. النهایه این موارد توسط پروتکل 1992 اصلاح گردید. در این مقاله " CLC"1969 و پروتکل 1992 به صورت تطبیقی مورد بررسی قرار گرفته و سیر تطور رژیم بین المللی حاکم بر مسئولیت مدنی ناشی از آلودگی نفتی با نگاه به این دو سند مورد کاوش از آلودگی نفتی با نگاه به این دو سند مورد کاوش قرار می گیرد.
امینی, منصور, & جعفری مجد, محمد. (1390). تحلیل مقایسه ای " CLC"1969 و پروتکل 1992 در مورد مسئولیت مدنی ناشی از آلودگی نفتی. فصلنامه تحقیقات حقوقی, 14(ویژه نامه شماره 7), -.
MLA
منصور امینی; محمد جعفری مجد. "تحلیل مقایسه ای " CLC"1969 و پروتکل 1992 در مورد مسئولیت مدنی ناشی از آلودگی نفتی". فصلنامه تحقیقات حقوقی, 14, ویژه نامه شماره 7, 1390, -.
HARVARD
امینی, منصور, جعفری مجد, محمد. (1390). 'تحلیل مقایسه ای " CLC"1969 و پروتکل 1992 در مورد مسئولیت مدنی ناشی از آلودگی نفتی', فصلنامه تحقیقات حقوقی, 14(ویژه نامه شماره 7), pp. -.
VANCOUVER
امینی, منصور, جعفری مجد, محمد. تحلیل مقایسه ای " CLC"1969 و پروتکل 1992 در مورد مسئولیت مدنی ناشی از آلودگی نفتی. فصلنامه تحقیقات حقوقی, 1390; 14(ویژه نامه شماره 7): -.
)