قانون کار 1369 به عنوان یکی از منابع مهم حقوق کار در ایران و تنظیم کننده روابط کارگران و کارفرمایان، نقش مؤثری در توسعه و رونق اقتصادی و اجتماعی دارد. این قانون با بهره مندی از ویژگی های حقوق کار از جمله حمایتی و آمره بودن آن، در تعیین شرایط کار، انعقاد، تعلیق و خاتمه قرارداد کار، آموزش و اشتغال به نحو گسترده ای مداخله نموده است. به لحاظ اهمیت مباحث یاد شده در تعیین هزینه تولید و افزایش یا کاهش توان رقابت اقتصادی تولید کنندگان کالا و خدمات، ارزیابی کارآیی و تأثیر این قانون در تنظیم روابط اقتصادی از جایگاهی برجسته به ویژه در توسعه و رونق اقتصادی برخوردار است. بهره گیری از ویژگی انعطاف پذیری حقوق کار که در مواد مختلف قانون کار (مانند مواد189،190،191) پذیرفته شده است، راه حل مناسبی جهت ایجاد تحول و سازگاری با توجه به دگرگونی های اقتصادی و با لحاظ حفظ حقوق کارگران و تأمین منافع کارفرمایان و تشویق سرمایه گذاری است. نگارنده در این مقاله تلاش دارد تا ضمن آسیب شناسی قانون کار، با یادآوری اشکالات و معایب موجود، زمینه ای مناسب برای استفاده از ظرفیت های قانونی، به منظور رفع اشکالات موجود فراهم نماید.
هاشمی, سیدمحمد و رفیعی, احمد . (1390). ارزیابی کارآیی و تأثیر قانون کار در تنظیم روابط اقتصادی. فصلنامه تحقیقات حقوقی, 14(ویژه نامه شماره 7), 209-244.
MLA
هاشمی, سیدمحمد , و رفیعی, احمد . "ارزیابی کارآیی و تأثیر قانون کار در تنظیم روابط اقتصادی", فصلنامه تحقیقات حقوقی, 14, ویژه نامه شماره 7, 1390, 209-244.
HARVARD
هاشمی, سیدمحمد, رفیعی, احمد. (1390). 'ارزیابی کارآیی و تأثیر قانون کار در تنظیم روابط اقتصادی', فصلنامه تحقیقات حقوقی, 14(ویژه نامه شماره 7), pp. 209-244.
CHICAGO
سیدمحمد هاشمی و احمد رفیعی, "ارزیابی کارآیی و تأثیر قانون کار در تنظیم روابط اقتصادی," فصلنامه تحقیقات حقوقی, 14 ویژه نامه شماره 7 (1390): 209-244,
VANCOUVER
هاشمی, سیدمحمد, رفیعی, احمد. ارزیابی کارآیی و تأثیر قانون کار در تنظیم روابط اقتصادی. فصلنامه تحقیقات حقوقی, 1390; 14(ویژه نامه شماره 7): 209-244.
)