موضوع اقامه حدود و یا تعطیل آن در زمان غیبت معصومین (ع) از مسائل پر ماجرا در فقه امامیه است. ماجرا به اندازه ای حاد است که فقهای امت را در دو جناح متقابل به صف بندی واداشته و به ارائه نظریات کاملا متفاوت در قبال یکدیگر پرداخته اند. و متاسفانه در برخی مواقع از تسامح و تحمل خارج و اندکی به کلماتی شبیه به تلخ گویی وادار شده اند. محقق حلی فقیه نامدار قرن هفتم هجری در کتاب شرایع قاطعا می گوید: «لایجوز لاحد اقامه الحدود الا الامام علیه السلام فی وجوده او من نصبه لاقامتها. در زمان حضور امام (ع) هیچ کس جز او و یا کسی که از سوی او برای این سمت منصوب شده مجاز نیست که اقامه حدود نماید.
)